نوآوری باز و بسته
واژه‌ی نوآوری که نخستین بار توسط ژوزف شومپیتر تعریف شد. او نوآوری را با توسعه اقتصادی مرتبط دانست و آن را به عنوان ترکیب جدیدی از منابع مولد ثروت، معرفی كرد.لازم به توضیح است نـوآوری پدیده‌ای نیست که فقط یکبار رخ دهد، بلکه فرآیندی مستمر و متشکل از فرآیند تصمیم‌گیری سازمانی در تمام مراحل، از توسعه ایده جدید تا کاربردی شدن آن است. اما امروزه نـوآوری، فرآیندی تعاملی برای حل مشکل و یادگیری تعریف می‌شود. تغییر و تحولات سریع در زمینه فنـاوری، افزایش هزینه های نـوآوری، رقابت روزافزون در معرفی محصولات منجر به افزایش نیاز سازمان به تعامل با محیـط و ذینفـعان خـارجی شان از طریق باز کردن مرزهای سازمان برای تبادل ایده های نوآورانه شده است.
نوآوری باز چیست؟
هنری چسبرو نـوآوری باز را این چنین تعریف می کند: “نـوآوری بـاز الگوریتمی مبتنی بر این فرض است که اگر شرکـت ها به دنبال ارتقای سطح فنـاوری خود هستند، می توانند از ایده های فنـاورانـه خـارجـی همانند ایده های داخلـی بهره برده و از راه های داخلـی و خارجـی متنوع به سمت و سوی بازار استفاده کنند".
این نوآوری به ماهیت رابطه بین کسب وکار و محیط اطراف مربوط می‌شود. بنابراین، نسبت به نوآوری بسته گسترده تر و رویایی تر است و کمتر وظیفه محور است. برخلاف دیدگاه نوآوری بسته، دیدگاه نوآوری باز بر نفوذپذیری مرزهای کسب وکار تاکید دارد. از آنجایی که همیشه ایده‌های ارزشمند زیادی در خارج از شرکت وجود دارد، شرکت‌ها باید درتبادل ایده‌ها فعال باشند. به عبارت دیگر، شرکت هایی که در مسیر پیشرفت تکنولوژی قرار دارند، می‌توانند از ایده ها و مسیرهای درون و برون کسب وکار برای تسریع نوآوری و بهبود بازار استفاده کنند.نوآوری باز، منبع یافتن، یکپارچه سازی و گسترش نوآوری در توسعه محصولات و سیستم های تجاری از طریق کانال مشارکت خارجی برای دستیابی به حداکثر ارزش تجاری از طریق سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه است. الگوی نوآوری باز به تحقیق و توسعه به عنوان یک سیستم باز نگاه می‌کند و معتقد است که ایده های ارزشمند می‌توانند از داخل یا خارج شرکت بیایند و این ایده ها می‌توانند از طریق شرکت یا خارج از آن به بازار عرضه شوند.
اهمیت نوآوری باز
به این معنی است که ایده ها از داخل یا خارج از شرکت پدید می‌آیند و می‌توانند تجاری شوند. باز بودن به این معناست که یک کسب وکار به تنهایی نمی‌تواند نوآوری کند و باید با انواع مختلف کسب وکارها درگیر شود تا بتواند ایده‌ها و منابع جدیدی را به دست آورد. نوآوری باز، بر مرزهای شرکت‌ها تأکید می‌کند که در آن ایده‌ها، منابع و افراد در داخل و خارج شرکت جریان می‌یابند.
نوآوری باز، فرآیندی است که برای تسریع نوآوری از طریق همکاری، طراحی شده است. تحت این رویکرد، یک شرکت جهت ایجاد فرصت های تجاری با شرکای خارجی بر روی ایده های جدید کار می‌کند. به طور سنتی شرکت ها محصولات و فناوری ها را در داخل توسعه می دهند. نوآوری باز، مرزهای شرکت را می‌شکند و به شرکت ها اجازه می‌دهد منابع را با دیگران به اشتراک بگذارند و یکپارچه سازی کنند. این شامل کمتر شدن اتکای شرکت ها به ایده های داخلی و آمادگی برای همکاری با سایر شرکت ها، برای تسهیل نوآوری می‌شود.
نوآوری باز الگویی است که فرض می‌کند شرکت‌ها می‌توانند از ایده‌های بیرونی، همچنین ایده‌های داخلی و مسیرهای داخلی و خارجی به بازار استفاده کنند، زیرا شرکت‌ها به دنبال پیشرفت فناوری خود هستند.
مزایای نوآوری باز
• کاهش هزینه تحقیق و توسعه
• پتانسیل برای بهبود بهره وری و توسعه
• ثبت نام مشتریان در اوایل فرآیند توسعه
• افزایش دقت در تحقیقات بازاری و هدف مشتری
• پتانسیل برای همکاری بین نوآوری های داخلی و بیرونی
• پتانسیل برای بازاریابی ویروسی
معایب نوآوری باز
• احتمال افشای اطلاعاتی که برای به اشتراک گذاشتن در نظر گرفته نشده اند.
• امکان ازدست رفتن مزیت رقابتی سازمان و ناتوانی در به رخ کشیده توان نیروی های کارآزموده خود.
• افزایش پیچیدگی های کنترل نوآوری و تنظیم اینکه چگونه افراد مختلف بر یک پروژه تاثیر بگذارند.
انواع نورآوری های باز
- نوآوری باز از دروان به بیرون
در این رویکرد، دانش از درون سازمان شما به بیرون از آن انتقال پیدا می کند. این فرآیند می تواند از طریق شناسایی و جذب ایده ها از منابع بیرونی، میزان نوآوری سازمان را ارتقا دهد. در واقع کسب و کارهایی که این نوع از نوآوری باز را بکار می گیرند، بر بیرونی ساختن دانش درونی به منظور تجاری سازی سریع تر ایده ها، تمرکز دارند (غنی ساختن دانش سازمان از طریق بهره گیری از دانش و منابع بیرونی مرتبط).
- نوآوری باز از بیرون به درون
در این رویکرد، دانش و ایده ها از بیرون سازمان به داخل سازمان آورده می شوند. این نوع از نوآوری باز، به کسب سود از طریق روانه کردن ایده های درونی به بازارها، فروختن مالکیت فکری و تجاری سازی فناوری ها از طریق انتقال ایده به محیط خارجی، اشاره دارد.
نوآوری باز ادغام شده:
در واقع ترکیبی از دو نوع گفته شده در بالا می باشد که به فراخور نیاز و شرایط، به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار می گیرند و بکار گرفته می شوند.
نوآوری بسته چیست؟
در مقابل نـوآوری باز نوآوری بسته وجود دارد. نـوآوری بستــه همان دیدگاهی است که شرط موفقیت را کنترل انجام گروهی فرآیند نـوآوری می داند. بر پایه این نظر شرکت ها باید ایده های ویژه ای خلق کنند، سپس آنها را توسعه دهند، بسازند، به بازار ببرند، توزیع کنند، تامین مالی نمایند و خدمات پس از فروش ارائه دهند. به عبارتی تمامی فعالیت های نوآوری شامل ایده پردازی، طراحی و ساخت، تولید، بازاریابی و فروش منحصرا با منابع داخلی انجام می شود. ایده نوآوری بسته حول این مفهوم میچرخد که نوآوری در کسب وکارها مستلزم کنترل قوی است. نوعی منطق که در درون کسب وکار متمرکز شده است و در بین کارکنان گسترش می‌یابد تا به سطح کیفی کافی برسد. اساس نوآوری بسته، از خوداتکایی کارکنان گرفته شده است. نوآوری بسته، الگوی سنتی نوآوری است. در این دیدگاه سنتی، شرکت‌ها لزوماً پدیده نوآوری را یک پدیده درون‌زا می‌دانند و بر لزوم کنترل فرآیند نوآوری توسط شرکت تأکید می‌کنند. اما تحقیق و توسعه درون کسب وکار نمی‌تواند تنها محرک نوآوری در نظر گرفته شود. زیرا نحوه گفتگو و تجاری سازی شرکت‌ها به کلی تغییر کرده است.
تقابل میان نوآوری باز و نوآوری بسته
نقطه مقابل پارادیم نوآوری بسته را مفهوم نوآوری باز تشکیل می دهد که در تعریف بنیادین بدین معناست که “ایده های با ارزش می توانند از درون یا بیرون شرکت سرچشمه بگیرند و تجاری سازی آنها نیز می تواند در داخل شرکت یا بیرون از آن انجام گیرد. در این تفکر ویژگی های مغایر با تفکر نوآوری بسته مطرح است. از آن جمله می توان به مواردی نظیر اینکه تمام انسان های باهوش برای ما کار نمی کنند بنابراین چاره ای نداریم که از افراد باهوش درون و بیرون از سازمان همکاری بگیریم، استفاده بهینه از ایده های درون و برون سازمانی و یا اینکه اجازه دهیم به ازای استفاده دیگران از دارایی های فکریمان سود ببریم.
جمع بندی
نوآوری در سطح یک شرکت می‌تواند به کارگیری ایده‌هایی باشد که برای شرکت جدید هستند، خواه ایده‌های جدید در محصولات، فرآیندها، خدمات، کسب وکار، مدیریت یا هر فعالیتی که منجر به ایجاد ارزش افزوده می‌شود. شرکت ها نوآوری را از طریق دو رویکرد دنبال می‌کنند: باز و بسته.
در مدل باز، شرکت ها با ذینفعان خارجی مانند مشتریان، تامین کنندگان یا رقبا همکاری می‌کنند. مدل‌های نوآوری باز توضیح می‌دهند که کسب وکارها می‌توانند از بسیاری از منابع دانش و ایده‌های جدید برای فعالیت‌های نوآوری و اختراع یک شرکت، از جمله مشتریان، رقبا و شرکت‌ها در صنایع غیرمرتبط استفاده کنند.
در نوآوری بسته، شرکت‌ها ایده‌های خود را تولید می‌کنند و سپس آنها را توسعه، ارزیابی، بازاریابی، توزیع و سپس تأمین مالی می‌کنند و خودشان نیز از آنها حمایت می‌کنند. نوآوری بسته بر همکاری داخلی متمرکز است، در حالی که نوآوری باز بر همکاری خارجی متمرکز است
منابع:
Andrade Rojas, M., Saldanha, T., Khuntia, J., Kathuria, A., & Boh, W. F. (2021, January). Overcoming innovation deficiencies in mexico: use of open innovation through it and closed innovation through IT by small and medium enterprises. In Proceedings of the 54th Hawaii International Conference on System Sciences (p. 617).
Alawamleh, M., Bani Ismail, L., Aladwan, K., & Saleh, A. (2018). The influence of open/closed innovation on employees’ performance. International Journal of Organizational Analysis, 26(1), 75–90.
